UTRECHT - Geen last, maar oplossing. De toekomst van een hoop bedrijven zou nog wel eens zeker gesteld kunnen worden door meer mensen met een arbeidsbeperking aan te nemen. Dat zegt Yuri Starrenburg, voorzitter van stichting PSO-Nederland in Utrecht. „Door de vergrijzing staan we straks om mensen te schreeuwen. Wie taken splitst en juist nu al meer gebruik gaat maken van de specifieke kwaliteiten van mensen met een beperking, is straks weerbaarder.”
"In plaats van kijken naar wat iemand níét kan, moet je juist kijken naar wat iemand wél kan. Geheime diensten schijnen gebruik te maken van blinden. Omdat ze vaak heel goed horen, zijn ze ook beter in het analyseren van telefoontaps. Door te splitsen, ontstaan nieuwe kansen: eenvoudigere taken laat je doen door iemand met beperkte mogelijkheden, de hoger geschoolde mensen doen het specifiekere werk.”
Onder leiding van TNO en samen met een aantal grote en middelgrote ondernemingen, waaronder beveiligingsbedrijf Trigion en Deen Supermarkten, werd de Prestatieladder Socialer Ondernemen ontwikkeld. Startend vanaf een aspirantniveau, afhankelijk van hoe ver een onderneming al is, wordt het bedrijf in drie treden telkens verder gebracht in hun sociale ondernemerschap.
Starrenburg: "Eerst gaat het om de vraag wat je al doet met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. De tweede centrale vraag is: ’Op wat voor groep richt je je?’ Gaat het om mensen met een arbeidshandicap? Hebben ze een uitkering zoals WIA of Wajong? En de PSO meet ten slotte ook kwalitatief: in hoeverre is de werkplek al aangepast? Worden deze mensen ook gewoon meegevraagd voor het personeelsdagje?”
Mkb-bedrijven kunnen hun drie stappen vaak snel zetten, zegt hij. "Door hun grootte. Zo is hun totale personeelsbestand bijvoorbeeld veel sneller in kaart te brengen.”
Sociaal ondernemerschap wordt vaak ingezet om mee te pronken. "Soms zijn de motieven helemaal niet ideëel inderdaad, terwijl het voor andere bedrijven juist hun primaire doel is”, zegt Starrenburg. „Maar om de PSO te halen moet je sowieso meer dan gemiddeld sociaal ondernemen.”
"Niet alleen kan het een oplossing zijn in de arbeidsmarktproblematiek die op ons afkomt, ook zien we dat een groeiend deel van het bedrijfsleven rigoureus kiest. Voor aanbestedingstrajecten bij de overheid wordt al steeds meer gekeken naar de mate van sociaal ondernemerschap, maar er zijn ook steeds meer bedrijven die anders geen zaken meer met je willen doen omdat ze willen duidelijk maken naar de markt dat zij dit belangrijk vinden.”
De grootste angel, de angst van werkgevers met grote kosten opgezadeld te gaan worden, krijgen de voorstanders er nog steeds lastig uit. "Er zijn vaak kleine budgetten voor begeleiding die ingezet kunnen worden. En mochten die ooit helemaal verdwijnen: van volledig gezonde mensen weet je de risico’s evenmin. Maar wat zeker is, is dat deze groep vaak enorm gemotiveerd is. In het buitenland is het veel gebruikelijker, ook wij moeten weer toe naar het systeem van vroeger. Dus net als bij de gymles om de beurt kiezen voor- en dan weer achteraan uit de rij.”
Bron: Telegraaf - Frank van Rutten