Ik ben helemaal om. Terugkijkend snap ik niet waarom ik zo star en misschien zelfs allergisch reageerde op alles wat met Social Return te maken heeft. Dat visieloze gestuntel met wisselende doelgroepen…. De Prestatieladder Socialer Ondernemen vond ik charmant, maar daar administratieve energie in steken? Mij niet gezien. Nee, liever hield ik me bezig met het concreet plaatsen van personen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Frank Visser is werkzaam bij de Koninklijke Philips N.V. in de rol van Clustermanager HR Benelux.
Nu klinkt het ‘gezeur’ om ook verplichtingen bij leveranciers neer te leggen, mij plotseling als muziek in de oren. Hoe had ik toch zo doof kunnen zijn? Ex-rokers zijn vaak de meest agressieve strijders voor rookvrije ruimtes; misschien was het zoiets dat mij bezielde. Vanaf heden is mijn nieuwe motto: Lang Leve Social Return!
Bijna 150 werkervaringsplaatsen mag ik het komend jaar invullen, verspreid over heel Nederland. Ik stuiter als een Wajonger met ADHD in een porseleinkast om met mijn nieuw verkregen inzichten aan de gang te gaan. Welke gemeenten mogen kandidaten voor mijn project gaan leveren? De gemeente die werk maakt van duurzaamheid, werpe de eerste steen.
Likkenbaardend struin ik met mijn checklist door uw gemeentehuis, grijnzend woon ik de gemeenteraadsvergaderingen bij. Welke beeldschermen hangen er in de hal, welke monitoren gebruiken de casemanagers? Is er geshopt in Korea, China of Japan – of zit in die spullen ook vernuft van Nederlandse ingenieurs? Is uw verlichting van Nederlands fabricaat of heeft u alleen maar op prijs ingekocht? Graag niet verschuilen achter Europese regelgeving, dat is kinderachtig. Waar een wil is, is een weg… Waarom alles in één aanbesteding; opknippen kan toch ook?
Voorlopig laat ik uw CO2-footprint buiten beschouwing. Maar kijk alvast naar de aanbesteding van uw gehandicaptenvervoer. Wanneer u zelf hier goede stappen zet, ga ik hier geen criteria voor opnemen. Maar wanneer ik onvoldoende vooruitgang bespeur, laat u mij geen andere keus dan hier ook aanvullende eisen te gaan stellen.
Meesmuilend zit ik aan tafel bij uw wethouder. Elke twee jaar schakelde hij nieuwe re-integratiebureaus in, klagend in de gemeenteraad over de kwaliteit van de oude bureaus: “Onaanvaardbaar, daar heb ik afscheid van genomen”. En hoorde ik hem in de wandelgangen niet pochen over de scherpe prijsonderhandelingen? “De laatste druppel is er uitgewrongen.” Of, en dat hoop ik voor u, heeft uw wethouder een duurzame visie op participatie waarbij de tijdshorizon verder ligt dan een sluitende begroting voor 2018? Een visie die we herkennen in de wijze waarop u het bestek van de aanbestedingen binnen uw gemeente heeft vormgegeven? Dat zal op mijn checklist veel bonuspunten opleveren.
Last but not least: hoeveel arbeidsgehandicapten werken er eigenlijk in uw overheidsapparaat? U was toch niet vergeten dat u zelf ook werkgever bent? Vanwege uw voorbeeldfunctie zouden dat er toch minimaal 5% moeten zijn – en graag niet alleen in de groenvoorziening en de catering. O ja, een eigen schoonmaakbedrijf of postdienst levert strafpunten op. Aan dergelijke vormen van marktverstoring til ik zwaar: ook in uw gemeente dient een gelijk speelveld met eerlijke kansen te zijn. Uiteraard bent u zelf al PSO-gecertificeerd, bij voorkeur op de hoogste trede.
Vanmiddag heb ik een afspraak met onze HR Directeur om mijn aanpak te bespreken. Insteek is om gemeenten zonder PSO extra te laten betalen voor het aanleveren van kandidaten. U hoort nog van mij – of misschien hoort u wel helemaal niets meer van mij… In dat laatste geval: veel wijsheid toegewenst bij het bestendigen van uw duale beleid.